Dil ve Edebiyat (151. Sayı)
İLETİŞİM ÇAĞINDA SAĞIR OLMAK
Üzeyir İlbak
İletişim araçlarının ve doğrudan iletişimin zirve yaptığı
teknoloji çağında insanoğlu birbirinin cebinde, odasında…
Yani aynı mekânda ama birbirine en uzak anları yaşıyor.
Her bir insanın “benzer fikirleri benzer algı metinlerini
aynı kaynaktan” edinerek ayrıştıkları zamanda belirleyici
olan ne? Kim, kime göre hangi değere nispetle diğerinin ötekisi
veya karşıtı? Aynı çadırda, mekânda, imkânda birlikte olanlar
bir anda neden birbirinin haini oluverir?
İnsanın ve insanlığın şiir ve tiyatrosuna sağır; dinleme, hissetme,
anlama imkânlarını kaybedenler iletişim imkânları arttıkça
birbirine sağırlaşıyor.
Dünya insanları yeni bir dinleme, konuşma-üslup ve anlama
söylemine muhtaç. Bunun için merhamet ve vicdanla donanmış
gönül insanlarına ihtiyaç var. Nezaket yüklü kelimelerini
yitirmiş hoyrat ve hodbin insanlar, bu kaba dili terk etmeli,
siyaset ve medya mecralarında kendilerine çeki düzen vermelidirler.
Siyaset kürsülerinde kullanılan nezaketsiz kelimeler gönül
yaralıyor, zihni köreltiyor.
Kimsenin kimseyi dinlemediği ateşli münazaralarda herkes
gürültüsünü üretiyor. Müzakere ve Tekliflere sağırlaşanlar,
parmak sallayarak nutuk irat ediyorlar. Değerli ve doğru ortak
bir zemin ve fikir arayışı yok. Her konuda uzman ekran oyuncularının
her biri, ortama öylesine düşmüş bir tiyatro oyuncusu
heyecanıyla hayatlarının son tiradını sunar gibi sunuyor
ve kendine nispetle "ötekilere" itibar suikastı yapıyor. Ortamın
insafsızlığı, insanların birbirini dinlememe ve anlamama çılgınlığı
hiç kimsenin anlaşamadığı ve birbirini anlamadığı ortamlarda
her bir birey anlaşılmama yakınmaları ile başlayan tiratlar okuyor.