Dil ve Edebiyat (19. Sayı)
Sevgili Dostlarımız,
Sakın nefsine uyup bir cân incitmeyesin
Hüsn-ü edebi koyup, bir cân incitmeyesin
El ile döğseler de, dil ile söğseler de
Bin kez incitseler de, bir can incitmeyesin
Hepsi kardeşlerindir, yolda yoldaşlarındır,
Hal de haldaşlarındır, bir can incitmeyesin.
Beyhude canın sıkıp, insanlığından çıkıp,
Dil Ka’besini yıkıp, bir can incitmeyesin.
Osman Hulusi Efendi
Hayatımız boyunca, o kadar çok insan tanırız ki, hemen hepsinden ruhumuzda,
vicdanımızda, belleğimizde bir iz kalır. Yıllar geçse de iyileri hayırla
yâd etmemiz, kötülük yapanları görmek bile istemeyişimiz onların bizde
bıraktığı bu izlerden kaynaklanır. Eğer bize bir şeyler öğreten kişi ise, bir
kelimesi için bin dua ediyoruz; öğretenin dili tatlıysa sizi kendisine çekiyor. Sosyal
hayatın içinde insanların birbirini sevmesi kadar güzel bir şey var mı? Kalp kırmanın
kime, ne yararı olur ki! O hâlde farkına varmadan kırdığımız potlar, sırf konuşmak için
sarf ettiğimiz anlamsız sözler, karşımızdakini nasıl etkiler? Bir sevgi cümlesini, gerektiği
zaman kullanmadığınızda ne anlamı kalır?
Güzel Türkçemiz, melodisiyle, vurgusuyla kendimizi tam olarak ifade edebileceğimiz,
sevgimizi, aşkımızı net ve duru olarak ilan edebileceğimiz çok özel dildir. O hâlde
bu sevgisizlik ikliminde yaşayanlara tavsiyemiz; dilimizi anlamını bilerek, kelimeleri tam
telaffuz ederek kullanmaları; insanlara sevgi ve muhabbetlerini çekinmeden ifade etmeleridir.
Sohbetlerimizi sevgi üzerine kuralım, birlikteliklerimizi dostluk üzerine bina
edelim. Güzel Türkçemizi doğru kullanma konusunda bu ülkenin her ferdi yarış içinde
olmalıdır. Dildeki doğruluk, evimize yansır, işimize yansır, toplumumuza yansır, en
azından bizi mutlu eder. Mutlu insanlardan meydana gelen toplumda şiddet olmaz,
anarşi olmaz.
Biz güzel Türkçemize sevdalıyız; bu sevdayı tüm topluma yaymak için çalışıyoruz.
Hedefimiz, dilde bu güzellikleri paylaşmaktır.
Sevgisi engin olan insanın, dostu çok olur. Kendisine dost olmayanın, başkasına
dostluğu olmaz. Bir başka ifadeyle kendisiyle barışık olmayanlar başkalarıyla barışık
olamazlar. Dostluk, tesadüfle başlayabilir; ancak tesadüflerle devam etmez. Birbirini
hoş görmeyen dostluklar, sevgisizlik çemberinde boğulup giderler.
Sevgi sözcüklerinin, sevgi cümlelerinin çokça zikredildiği bir toplum özlemiyle güzel
dilimizi sevgiyle kullanalım.
Mevlana diyor ki;
Dostum, ben senim, sen de bensin;
Kendini bırakıp gitme kendinden.
Kendini başkası sanma;
Sürme kapından.
Türk diline sevdalı tüm dostlarımızı, gülen yüzümüz, güzel Türkçemizle bu sayfalardan
selamlıyorum.
Mehmet Kamil Berse
Editör