Dil ve Edebiyat (25. Sayı)
Sevgili Dostlarımız,
Sevgili Dostlarımız,
İster isen bulasın cânânı sen
Gayre bakma sende iste sende bul
Kendi mir’âtında gözle onu sen
Gayre bakma sende iste sende bul.
Her sıfat kim sende var izle onu
Gör ne sırdan feyz alır gözle onu
Erişince zatına özle onu
Gayre bakma sende iste sende bul.
Niyazi-i Mısri
İnsan doğduğu anda olmeye başlar, Hucreler bir bir olur cocuklukta ve
genclikte olen hucrelerin yerine yenileri doğar, yaş ilerledikce aradaki mizan
bozulur, artık doğan hucreler olen hucrelerden daha azdır. Bunun idrakinde
olduğumuzda, yerinde, zamanında yapmamız gerekenleri yaptığımızda
Allah’ın kurduğu dengeyi bozmamış oluruz.
Oğrenmenin yaşı yoktur ifadesi evet doğrudur, ancak oğrenecek yaşta
oğretmeyenler, eğitilecek yaşta eğitmeyenler sorumludur. Belki o makamda
olanlar bunu hissetmeyebilir, toplum olarak bu sorumluluğu ustlenebiliyorsak
işte o zaman hem kendimize hem de topluma karşı sorumluluklarımızı
yerine getirmiş oluruz.
Oğretmeyi bilincle, sevgiyle gercekleştirmek, eğitimi zamanında ve kıvamında
vermeyi başarabilmek hepimizin gorevidir. Cocuklarımıza her şeyden
once ahlaki ilkelerimizi, milli ve manevi değerlerimizi oğretmeliyiz. Guler yuzlu
olmayı oğretmeliyiz, guler yuzlu olmayanın ruhunda huzursuzluk vardır. Kendi
ic sıkıntılarını yenemeyenlerin yuzlerine golge duşer hem de surekli olarak.
Her hal ve şartta gulen yuzunu soldurmayan bir arkadaşım şoyle demişti ;
“Hicbir iyi davranış gorunduğu kadar zor değil, yıllardır denerim, insan guler
yuzlu olunca ciddiyetini ve samimiyetini cok rahat anlatabiliyor.”
İnsanlar guler yuzlu kişilerle bir arada olmak, onlardan bir şeyler almak,
onların arkadaşı olmak gayretindedirler. Guler yuz sevgiyi besler, sevgi insanı
guclendirir, nihayetinde bir şeyler verebilmektir sevgi. Dostluğu pekiştirmektir,
Anne cocuğuna sut verir, cocuk sadece sut değil sevgi de emer annesinden.
Cocuklarımıza ve genclerimize bugun verebileceklerimizi esirgemeyelim, oğretebileceklerimizi
eksik bırakmayalım.
Şair Paul Eluard şoyle diyor: İnsanlarda tek guzel kanun / Suyu ışık yapmaları
/ Duşu gercek yapmaları / Duşmanı kardeş yapmalarıdır / Hep varolan
kanunlardır bunlar / Bir cocuğun taa yureğinden başlar / Yayılır genişler uzar
gider / Taa akla kadar.
Duşmanı kardeş yapabilmenin mantığı varken, Kardeşi duşman yapmak niye?
Mevlana diyor ki;”İki parmağının ucunu gozune koy, Bir şey gorebiliyor
musun dunyadan? Sen goremiyorsun diye bu alem yok değildir.”
Turk diline sevdalı tum dostlarımızı, gulen yuzumuz, guzel Turkcemizle bu
sayfalardan selamlıyorum.
Mehmet Kamil Berse
Editör