Dil ve Edebiyat (71. Sayı)
Editörden
Hüseyin ALTUNTAŞ
h u s e y i n a l t u n t a s s @ g m a i l . c o m
Değerli Okuyucularımız! Dergimizin yeni boyutlarını ve basıldığı kâğıt türünü beğendiğinizi umuyor,
güçlü desteğinizle süreç içerisinde daha iyi noktalara ulaşmayı hedefliyoruz.
Bütün değişiklikler daha iyiye ulaşma çabasından güç alır. Ancak ortak bilincimize
kazınmış bir yargı var: “Zevkler ve renkler tartışılmaz.” Bu yargı, herkesin
ortak bir beğeni etrafında kümelenemeyeceğini ifade ediyor. Bu nedenle,
dergimizdeki değişiklikler hakkında farklı değerlendirmelerin olması son derece
normal ve makul bir durum... Dergimizin görünüm ve içeriğiyle ilgili olarak sizlerden
gelecek her öneri ve eleştiriye açığız. Ancak sizin de takdir edeceğiniz gibi,
özellikle dikkate alacaklarımız, beğeni veya eleştiri noktasında genel ortalama
eşiğine ulaşmış ortak nitelikli değerlendirmeleriniz olacak.
“Zarf” ile “mazruf” arasındaki ilişki istiaresiyle anlatılmak istenen “şekil mi
önemlidir, içerik mi?” tartışması yüzyıllardır devam eder durur. Biz de temkin ve
ihtiyatla hareket ederek bu kadim tartışmayı dikkate alıyor ve şekil ile içeriği
tatlı, makul ve ölçülü bir denge içinde tutmaya çalışıyoruz. Birini ötekine öncelememeye
çalışarak hem görünüşçe hem de tatminkâr yazı ve şiirleriyle önünüze
iyi bir dergi koymaya çalışıyoruz.
Ancak; şunu da özellikle belirtmek isteriz ki, İslam toplumları olarak edebiyat
alanında da diğer alanlardaki gelişmişlik ölçütlerine uygun bir grafik tablosu çizmekteyiz.
Ürettiğimiz teknolojik ürünlerin kalite düzeyiyle bestelediğimiz müzik
eserlerinin veya yazdığımız romanların edebi kalitesi birbirine yakın düzeyleri
işaret ediyor. Bu düzeysel benzerlik sadece bizim değil, tüm insanlığın ve medeniyetlerin
de uymak zorunda olduğu bir seyir çizgisinin sonucu… Osmanlı’nın
mimari, hat, tezhip, minyatür, musiki ve diğer sanatlardaki gelişmişlik düzeyi
nasıl onun siyasi, ekonomik ve askeri üstünlüğünün bir izdüşümü ise, mevcut
ses, söz ve görsel sanat dallarındaki gelişmişlik düzeyimiz de şu anki genel
durumumuzla benzeşik bir korelasyonu gösteriyor.
Bu nedenledir ki, bizde veya diğer kardeş dergilerde görebileceğiniz aksaklıklar,
eksiklikler, ülkece ulaşma çabasında olduğumuz genel gelişmişlik düzeyimizle
bağıntılı sonuçlar olarak görülmeli… Hepimize düşen sorumluluk, bu
eksiklikleri tespit etmek ve daha üst düzey bir gelişmişliğe geçmek için tüm
sorumlulara farkındalık çağrısı yapmaktır.
Hep Pakistan otobüslerinin abartılı süslemeleriyle örneklendiririm: Bir toplumun
estetik anlayışının temessül ettiği görsel veya işitsel sanat eserleri, o
toplumun zevkiselimiyle paralellik taşır. Henüz varlıkların somut görüntüsünü
birebir resmetme aşamasındaki bir görsel zevk düzeyinden sürrealist resimler
çıkmayacağı gibi, arabesk desenli bir zarfın içerisinden de Balzac belağatiyle
yazılmış bir mektup –yani mazruf- çıkmaz. Bu, tüm toplumlar için geçerli bir
sosyolojik yasadır.
Kısaca: toplum olarak dil, kültür, sanat ve edebiyat kalitemizi artıracak yatırımlar
yapmalıyız. Buna en az otoyollar, fabrikalar, yüksek katma değer üretecek
teknolojik yatırımlar kadar ihtiyacımız var. İnsan sadece maddi şartlarını düzeltme
çabalarıyla tatmin olamamakta, hayatına anlam katacak manevi ihtiyaçlarına
da doyum çareleri aramaktadır. Edebi ürünler bu doyumsamayı mümkün
kılabilecek gayri maddi araçlardan biridir.
Daha güzel bir dergide buluşmak dileğiyle…