ABDURRAHİM KARAKOÇ
07/06/2024“Beden ölür, çürür, cana bakın siz
Kim kiminle yürür ona bakın siz
Bırakınız dönsün dönme dolaplar
Haktan, hâkikatten yana bakın siz."
Şair Abdurrahim Karakoç’u vefatının sene-i devriyesinde rahmet ve saygıyla yâd ediyoruz.
Ekrem ERDEM
Türkiye Dil ve Edebiyat Derneği
ABDURRAHİM KARAKOÇ (1932-2012)
Kahramanmaraş’a bağlı Elbistan ilçesinin Celâ köyünde (1991’de ilçe olan Ekinözü) doğdu. Günümüz şair ve yazarlarından Bahattin Karakoç’un kardeşidir. Babası çiftçilikle uğraşan, hece vezniyle halk şairleri tarzında şiirler de yazan Ümmet Efendi, annesi Fadime Hanım’dır. Abdürrahim ilkokuldan sonra imkânsızlıklar yüzünden öğrenimine devam edemedi. Bir süre köyünde marangozluk ve çiftçilik yaptı. Ekinözü belde olunca 1958’de muhasebeci olarak belediyede görev aldı. 1981 yılının Mart ayında emekliye ayrılıncaya kadar bu görevini sürdürdü. Ardından Ankara’ya yerleşti. Burada şiir çalışmaları yanında bazı gazete ve dergilerde köşe yazarlığı yaptı. 7 Haziran 2012 tarihinde öldü ve Ankara’da Bağlum Mezarlığı’nda Şeyh Abdülhakim Arvâsî Türbesi’nin yanına defnedildi.
Eserleri. Şiir: Hasan’a Mektuplar -I- (İzmir 1965), Hasan’a Mektuplar -II- Haberler Bülteni (Ankara 1969), El Kulakta (Ankara 1969), Vur Emri (İstanbul 1975), Kan Yazısı (Ankara 1978), Suları Islatamadım (Ankara 1983), Dosta Doğru (Ankara 1984), Beşinci Mevsim (Ankara 1987), Gökçekimi (Ankara 1991), Akıl Karaya Vurdu (Ankara 2000), Gerdanlık I (Ankara 2000), Gerdanlık II (Ankara 2000), Parmak İzi (Ankara 2002), Yasaklı Rüyalar (Ankara 2005), Gerdanlık III (Ankara 2005), Barış Çağrısı (Ankara 2009), Düşünce Yazıları (deneme) (Ankara 1990), Çobandan Mektuplar (Ankara 1996). Karakoç’un bazı şiirleri Mehriban/Goşgular adıyla Türkmence’ye aktarılmıştır (Aşkabat 1996).
Kaynak: TDV İslâm Ansiklopedisi
