Olağan Şiir (21. Sayı)
Ahmet Haşim’in “Şiirde Mâna ve Vuzuh” -daha sonra Piyâle kitabına
ön söz olarak girmiş haliyle “Şiir Hakkında Bazı Mülâhazalar”-
başlıklı yazısı yayımlanalı tam 100 yıl oldu. Fransız
sembolistlerinin “Saf Şiir” anlayışı dairesinde kaleme alınmış
olan, dolayısıyla da şiirde anlamı arka plana atıp belirsizliği savunan bu metin
Türk şiirinde son derece etkili olmayı ve birçok Cumhuriyet dönemi, II. Yeni
ve hatta günümüz şairinin -farkında olunsa da olunmasa da- şiir anlayışının şekillenmesinde
de belirleyici bir rol oynamayı başardı.
Olağan Şiir, “Şiir Hakkında Bazı Mülâhazalar”da ortaya konulan şiir
anlayışına, daha doğrusu “Saf Şiir” anlayışına birtakım itirazlarda bulunan bir
çizgiyi savunuyor; bunu da zaten şimdiye kadar yayımladığımız şiir eleştirileri
ve önemli ölçüde şiirlerle de ortaya koyduk. Bununla beraber, neye karşı çıktığımızı
köklerine inerek göstermek adına, yayımlanışının 100. yıldönümünü
de vesile bilerek bu sayımızda “Şiirde Mâna” başlığıyla bir dosya hazırlamakta
fayda gördük. Yazıların, başlangıçtaki planımızdan biraz daha fazla Ahmet
Haşim ve onun poetikası üzerinde yoğunlaştığı doğru; ancak bu yoğunlaşmaya
rağmen şiirde anlamın algılanış biçimlerine ilişkin kuşatıcı bir dosya hazırladığımızı
düşünüyoruz.
Tek tek şairler üzerinden dosyalar hazırlamaya devam edeceğiz; ancak
önümüzdeki sayılarda daha ziyade kavramsal dosyalara ağırlık vermeyi
planlıyoruz. Gelecek sayımızda “Şiir ve Tahkiye” dosyası hazırlayacağız, dergimize
bu konu etrafında metinleriyle katılmak isteyenlere de buradan duyurmuş
olalım.
Gelecek sayımızda görüşmek dileğiyle.